به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

چگونه زبان نشان دهنده واقعیت شماست؟

تاریخ انتشار: ۹ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۲۷۶۵۰

یک روانشناس توضیح می‌دهد که چگونه زمانی که صحبت می‌کنید واقعیت شما را نشان می‌دهد. زبان یک سیستم بسیار پیچیده است که به ما امکان می‌دهد افکار، احساسات و تجربیات خود را بیان کنیم – چیز‌هایی که در غیر این صورت غیرقابل ارتباط و بی معنی خواهند بود. ما در اندیشه معاصر به دنبال نقش زبان در بیان افکار، احساسات و تجربیات هستیم، این به عنوان پلی بین ذهن‌ها عمل می‌کند و ما را قادر می‌سازد دیدگاه‌های خود را با دیگران به اشتراک بگذاریم و در عین حال ارتباطاتی ایجاد کنیم که هیچکس بدون آن نخواهد بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با این حال، زبان چیزی بیش از یک مجرای مکالمه است. این یک نیروی قدرتمند است که نحوه تفکر، درک و درک ما از جهان اطراف را شکل می‌دهد.
فرضیه Sapir-Whorf – که توسط دو دانشگاهی که تأثیر زیادی بر حوزه روان‌زبان‌شناسی داشته‌اند – ایجاد شده است – پیشنهاد می‌کند که زبان نه تنها افکار ما را منعکس می‌کند، بلکه بر آنها نیز تأثیر می‌گذارد. بر اساس نظریه نسبیت زبانی آنها، زبانی که ما صحبت می‌کنیم، درک ما از واقعیت و نحوه درک ما از جهان را شکل می‌دهد. این نظریه فریبنده شکاف بین روانشناسی و زبان شناسی را پر می‌کند و به دو روش عجیب و غریب مثال زده می‌شود.

۱. زبان بر درک ما از زمان تأثیر می‌گذارد

یکی از جنبه‌های جالب تأثیر زبان بر اندیشه، تأثیر آن بر چگونگی مفهوم‌سازی گذر زمان است. این ممکن است برای برخی دلخواه به نظر برسد. از آنجایی که زمان در همه جا حاضر است، چگونه زبان می‌تواند بر تصور ما از آن تأثیر بگذارد؟ اگرچه زمان ممکن است خود یک مفهوم جهانی باشد، اما تحقیقات نشان می‌دهد که نحوه درک و بازنمایی آن می‌تواند بر اساس تفاوت‌های زبانی متفاوت باشد.

تداوم زندگی را در نظر بگیرید – از تولد تا مرگ. حال، جهت‌پذیری زبان را نیز در نظر بگیرید – خواه از چپ به راست، راست به چپ یا حتی عمودی نوشته شود. مطالعات نشان می‌دهند که این جنبه جهت‌دار زبان می‌تواند بر نحوه ساخت فضایی گذر زمان تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، انگلیسی زبانان توالی زمانی زندگی تا مرگ را از چپ به راست ترتیب می‌دهند و جهت زبان نوشتاری آنها را منعکس می‌کنند. در مقابل، عبری زبانان، که زبانشان از راست به چپ نوشته می‌شود، این پیشرفت را در جهت مخالف تصور می‌کنند.

جالب است که برخی از افراد زمان را به صورت پویا بر اساس زبان خود تصور می‌کنند. تحقیقات منتشر شده Psychological Science بازنمایی فضایی زمان را در میان گویشوران Kuuk Thaayorre، زبانی بومی در جامعه بومی پورمپوراو، استرالیا، مورد بررسی قرار داد. برخلاف سایر زبان‌ها، سخنرانان Kuuk Thayorre این پیشرفت را از چپ به راست یا راست به چپ ترتیب نمی‌دهند. برخلاف انگلیسی یا عبری، Kuuk Thaayorre به اصطلاحات فضایی نسبی مانند “چپ” یا “راست” متکی نیست. در عوض، آنها از جهت‌های اصلی مطلق استفاده می‌کنند: شمال، جنوب، شرق و غرب.

در نتیجه، مفهوم سازی آنها از زمان ذاتاً به این جهت‌های اصلی گره خورده است. هنگامی که از گویندگان Kuuk Thaayorre خواسته شد توالی‌های زمانی را به تصویر بکشند، به طور معمول آنها را بر اساس جهت گیری فضایی خود به جای یک جهت ثابت و از پیش تعریف شده – همیشه از شرق به غرب – مرتب می‌کردند. هنگامی که رو به جنوب هستند، زمان را به صورت حرکت از چپ به راست و از راست به چپ هنگام رو به شمال نشان می‌دهند. به سمت شرق، آنها آن را به صورت جلو به عقب نشان می‌دهند، و بالعکس وقتی به سمت غرب است.

از یک کودک گوینده Kuuk Thayorre بخواهید که به شمال اشاره کند، و آنها این کار را بسیار سریعتر و راحت‌تر از یک بزرگسال انگلیسی با قطب نما در دست انجام خواهند داد. نسبیت زبانی نشان می‌دهد که چگونه زبان چیزی فراتر از انعکاس و شکل دادن به درک ما از زمان است. نحوه نگرش و تعامل ما با اطرافمان را نشان می‌دهد.

۲. تأثیر زبان بر نحوه درک ما از اطلاعات

یکی دیگر از پیامد‌های جذاب نسبیت زبانی، نقشی است که زبان در شکل دادن به چگونگی درک افراد مختلف از اطلاعات دارد. هر زبانی از نظر معنایی، نحوی و صرفی قوانین و استثنا‌های منحصر به فرد خود را دارد. با توجه به این واریانس‌های زبانی، ممکن است دقیقاً همان ایده بر اساس زبانی که در آن بیان می‌شود، اطلاعات و معنای متفاوتی داشته باشد.

باز هم، این ممکن است عجیب به نظر برسد – اگر سخنرانان زبان‌های مختلف دقیقاً درباره یک ایده بحث می‌کنند، چگونه یک نفر می‌تواند این ایده را کم و بیش از دیگری درک کند؟ برای نشان دادن، این فکر جالب را که توسط لرا بورودیتسکی، نویسنده مطالعه قبلی ذکر شد، در نظر بگیرید. به عنوان مثال، تصور کنید که می‌خواهید به کسی درباره زمانی که به جشن تولد ۵۳ سالگی عمه خود رفته اید بگویید:

اگر این مکالمه در میان، یکی از بیش از ۸۰۰ زبانی که در پاپوآ گینه نو صحبت می‌شود، صحبت می‌شد، فقط فعل مورد استفاده به تنهایی می‌توانست نشان دهد که آیا این مهمانی مدت‌ها پیش، دیروز یا حتی چند لحظه پیش اتفاق افتاده است.

در مقابل، اگر این مکالمه به زبان اندونزیایی بود، فعل هیچ نشانی از زمان نمی‌داد. شما نمی‌دانید که آیا قبلاً اتفاق افتاده است یا اینکه هنوز در راه است.
اگر در مورد مهمانی به زبان روسی، عبری، تامیلی، هندی یا لهستانی (و غیره) صحبت کنید، فعل مورد استفاده نیز جنسیت شما را برای شنونده آشکار می‌کند.

اگر به زبان ماندارین گفته شود، اسمی که برای اشاره به عمه شما استفاده می‌شود، به عنوان یک شجره خانوادگی کوچک عمل می‌کند. تشخیص می‌دهد که آیا او از طرف مادر شما است یا پدر، و همچنین اینکه آیا او با خانواده شما ازدواج کرده یا به خون بستگی دارد؛ و اگر این مکالمه را به پیراها، یک زبان آمازونیایی انجام می‌دادید، مطلقاً هیچ راهی برای نشان دادن اینکه او ۵۳ ساله شده است، ندارید – کلماتی که به اعداد دقیق اشاره می‌کنند در پیرا‌ها وجود ندارند، فقط برای «چند» و «بسیار».

با وجود انتقال همان ایده اساسی، زبان مورد استفاده عمیقاً بر درک ما از آن تأثیر می‌گذارد. این نشان می‌دهد که چگونه زبان شناخت ما را هم منعکس می‌کند و هم شکل می‌دهد. از آغاز تا پایان زندگی ما، زبان مادری ما لنز‌هایی هستند که از طریق آنها جهان را درک و تفسیر می‌کنیم و ناآگاهانه به روش‌های بی شماری فرآیند‌های شناختی ما را شکل می‌دهند.

از منظر روانشناسی، زبان چیزی بیش از گفتار و نوشتار است. این به عنوان ظرفی عمل می‌کند که از طریق آن هر فرد از هر تجربه گذشته، حال و آینده معنا می‌گیرد. در حالی که وقایع زندگی ممکن است به طور عینی واضح به نظر برسند، کنجکاو است که بدانیم چگونه چیزی به ظاهر معمولی مانند یک زبان می‌تواند درک ما را از این رویداد‌ها شکل دهد. این تصور که زبان‌های مختلف می‌توانند به جهان‌بینی‌های اساساً متمایز منجر شوند، گواهی بر ماهیت فریبنده نظریه نسبیت زبانی است.

منبع: اندیشه معاصر

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: زبان گفتار ارتباط چپ به راست نشان می دهد چگونه زبان راست به چپ درک ما بر اساس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۲۷۶۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (9 اردیبهشت)

دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم
گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم

قامتش را سرو گفتم سر کشید از من به خشم
دوستان از راست می‌رنجد نگارم چون کنم

نکته ناسنجیده گفتم دلبرا معذور دار
عشوه‌ای فرمای تا من طبع را موزون کنم

زردرویی می‌کشم زان طبع نازک بی‌گناه
ساقیا جامی بده تا چهره را گلگون کنم

ای نسیم منزل لیلی خدا را تا به کی
ربع را برهم زنم اطلال را جیحون کنم

من که ره بردم به گنج حسن بی‌پایان دوست
صد گدای همچو خود را بعد از این قارون کنم

ای مه صاحب قران از بنده حافظ یاد کن
تا دعای دولت آن حسن روزافزون کنم

تفسیر :

به تازگی کار جدیدی را شروع کرده اید که نباید آن را نیمه تمام رها کنید. از ناکامی ها و رنج هایی که در مسیر زندگی پیش می آید ناامید نشوید.

برای موفقیت در هر کاری باید با ریزبینی نقاط ضعف خود را پیدا کرده و برای رفع آن ها بکوشید. زندگی پستی بلندی های فراوانی دارد، از شکست ها ناراحت نشوید و به خداوند توکل داشته باشید.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (8 اردیبهشت)